Dag 28: Bagnoles-de-l'Orne - Domfront; 20 km.

WARNING: De gevoelige lezer weze gewaarschuwd: in deze 'post' komen expliciete beelden voor.
Ja, het niveau van dit blogje zakt weer naar een absoluut dieptepunt. Zij die kunnen, mogen nog wegsurfen. Er worden gevoelige onderwerpen aangesneden (oppassen!). Maar zo'n unieke en ludieke kans kan ik niet laten liggen. Het is de regen zelf die de voorzet gaf, en ik had de bal maar binnen te koppen! Maar ik beloof plechtig op mijn communiezieltje dat: ten eerste: ik de foto zal wegknippen uit dit blogje indien er meer dan 5 negatieve berichten op komen. Laat uw reacties er maar aankomen (opletten!).
Ten tweede: dat ik morgen meer hoogstaande poëzie uit mijn pelgrimskoker ga spuien.
...
Het heeft dus geregend van gisterenochtend tot deze namiddag. (Het is nog bezig. Ik zie op tv beelden van sneeuw in Normandië!). Daarom heb ik vandaag amper (regen)foto's geschoten. Ik ben in de reserve van enkele dagen terug moeten duiken.
Ik heb vandaag 4u30 in de malse regen in de grote bossen gestapt zonder rust, want er was nergens iets om te schuilen.
Dit weer hing dus echt mijn [foto1] uit.

Met andere woorden een echt [foto2]-weer.

Een mens zou er op de duur nog stenen  [foto2] van krijgen!

Dag rust in Bagnoles-de-l'Orne.

Deze morgen regende het al zachtjes. Tegen de middag werd het erger maar geen pijpenstelen, zoals vandaag in Limburg. Nu, vanavond, regent het hier nog zachtjes.
Regendag, rustdag en wasdag.
Amper mijn benen uitgestrekt, alleen een paar toertjes gewandeld in dit kuuroord. Ik zou ook naar het casino kunnen gegaan zijn, maar ik verkoos een orgelconcert in de kerk. Vader en zonen Bach lieten de noten als barokke watervallen over het muisstille publiek vallen. Zo'n organist moet nogal wat toonladders uit zijn mouw toveren (en uit zijn broekspijpen voor de bassen). Ik verschoot ervan dat het daarna nog steeds regende.

Dag 27: Pré-en-Pail - Bagnoles-de-l'Orne; zowat 27 km.

De dieren waren vandaag het hoofdthema. De koekoek gaf al een ouverture vóór 7 uur. Daarna zag ik nog roofvogels en veel ander klein vogelgespuis.
Het was eigenlijk een heel rustige dag. Ik zag bijna geen kat ... maar wel opvallend veel blaffende honden. Op 't laatste heb ik nog een kwade loebas achter mij gehad maar ik hield hem staande met mijn stokken en de nodige Franse vloeken. Een vrouw riep hem wanhopig terug maar kreeg hem niet in de leiband. Als je zelf hond zou zijn, zou je toch ook een mals pelgrimpootje verkiezen boven een knellend gareel!

Mijn gps heeft weer achterpaadjes gevonden waarvan je zou denken: waar haalt hij ze vandaan? Soms ging het recht door het struikgewas en soms liep ik meer in een beek dan op een pad.

Men voorspelt voor morgen veel regen. Ik denk erover na om een rustdag in te lassen.

Dag 26: Alençon - Pré-en-Pail; ongeveer 27 km.

Weer een koude dag en een paar druppels regen gehad op het laatste. Veel in de bossen gelopen. Gelukkig kent mijn gps de kleinste paadjes.

Nog een toemaatje.

Sommige huizen zijn verzorgd tot in de kleinste details.

Dag 25: Aillières-Beauvoir - Alençon; 21 km.

Vandaag was het koud en zonnig. Ik heb de hele dag mijn Opsinjoor-vestje aangehad. Nochtans heb ik juist vandaag een tiental bananenboompjes in de tuinen zien staan. Nog wel geen bananen aan zien hangen.

Ikzelf ben vanmiddag in Alençon blijven rondhangen. Basiliek gezien en het geboortehuis van Klein Thereseke van ...

Dag 24: Bellême - Aillières-Beauvoir: 22 km.

Niet veel te melden vandaag. Ik geniet van de lente en de bloemen: gele en blauwe regen, witte brem, narcissen ... Ik heb zelfs al een opkomend meiklokje gezien.

Ik zit zo'n week voor op het schema. Nog een weekje tot MSM. Ik heb vandaag de eerste markering gezien. Ik volg niet altijd de route van het boekje. Er staan slechte kaartjes in en constant naar de wegbeschrijving kijken is niet te doen.

Ik was het bijna vergeten maar ik was vanmorgen enkele levensnoodzakelijke dingen (kousen) vergeten. Mijn gastvrouw Patricia had het ontdekt en belde me. Zo moest ik een halve km teruglopen en ben ik 1km verloren (niet meegeteld op de dagteller).

Dag 23: Bretoncelles - Bellême; 27 km.

Sorry, maar dit blogje gaat weer de platvloerse toer op en zal weer laagbijdegrondse onderwerpen oprakelen. (Ik wilde eerst het woord 'aansnijden' gebruiken maar 'oprakelen' is toch meer gepast.)
Soms koop ik gedroogde pruimen om een en ander te faciliteren. Zo'n 10 dagen geleden ook maar die bleken met pit te zijn! Dus veel stenen meegesleurd. Ik eet er per dag slechts 2 of 3 van, het verhaaltje van "Jantje zag eens pruimen hangen" indachtig!
Vandaag echter sloegen mijn ingewanden meteen alarm: pijnlijke kolieken. Gelukkig had ik net cola gekocht om het ijzer en de bacteriën te neutraliseren. Dat hielp wonderwel, maar pas na 1 uur. Ook de druk moest eraf. Gelukkig vond ik in de bosjes een uitstekende balk. Ik voelde me al op mijn gemak.
Op deze tocht ben ik al minstens 5 keer achter de struiken gemoeten. Vorig jaar op 2 maanden slechts 1 maal.
De pruimen heb ik ter plaatse verstrooid.
Ik weet dat sommigen mijn boodschappen op het toilet lezen. Als dat ook uw geval is, denk dan eens aan die kleine pelgrim die over 's herenwegen strompelt. Zo kun je ook een aflaat verdienen.
... ...
En nu serieus. Het was een stralende en frisse dag. De Normandische ochtendkoelte sloeg me vanmorgen meteen aangenaam in het gezicht. Ik heb dadelijk mijn andere kaak aangeboden om er nog meer van te kunnen genieten.
Er zitten echte heuvels in het prachtige landschap met vergezichten tot zover het oog reikt en dat zijn toch enkele tientallen boogscheuten.

Dag 22: Courville - Bretoncelles; 33 km.

Doordat ik gisterenmiddag amper iets te eten had heb ik me 's avonds bijna een indigestie gegeten. Het voortreffelijk diner werd me bijna fataal en na een zware stapdag bleef het zwaar op mijn maag liggen. Rond middernacht heb ik dan besloten de noodprocedure in te schakelen.
Ik concentreerde me met al mijn pelgrimsverstand op de scheikundige processen in mijn ingewanden. Ik ontleedde het lekkere kippebilletje, de tomaatjes, aardappelpuree, camembert, geitenkaas en cremedessert tot in de kleinste details. Voegde nog wat maagzuur, gal en alvleeskliersap toe, zolang tot ik rond 01 uur kon gaan neerliggen zonder reflux-reactie. Vanmorgen zag de dag er al veel bruinkleuriger uit.

Soms moet je naar toilet en vind je er geen. Soms wil je in de bosjes maar vind je er geen. Soms vind je alles tegelijkertijd.
Waarschijnlijk heeft een amateur pelgrim dit achtergelaten. Een beginneling stuurt gemiddeld na twee weken een deel van zijn bagage terug naar huis of laat het ergens onopvallend achter.
... ...
Kwisvraag: wie weet hoe deze onderkruiper heet? Hij kruiste mijn pad en kuiste de plaat.

Dag 21: Chartres - Courville-sur-Eure; ongeveer 23 km.

Vanmorgen nog een laatste blik op Chartres geworpen.
Voor het middageten wou ik naar een restaurant 'Les Routiers' maar chauffeurs werken 's zondags niet dus dat was gesloten. Dan via 'Maps' iets gezocht. Café Sofie was ook gesloten en Pizza Bruno had de business opgegeven. Ik heb dan mijn noodrandsoen aangesproken: wat koekjes en een reep mars.
In Courville ook geen eten of drank te verkrijgen. Gelukkig zijn er nog doden; op het kerkhof kon ik fris water tappen.
Ik zit nu in een chambre d'hotes en had hier al gisteren gereserveerd voor overnachting en eten. Wel een chique gedoe.

Dag 20: Épernon - Chartres; 29 km.

Vandaag stralende dag maar heet. Gelukkig mijn vingers niet verbrand maar wel mijn armen, een beetje. Gisteren nog eens een echte pelgrim ontmoet. Jean-Marie is in de buurt van Brugge vertrokken op 2 april. Vanmorgen zag ik hem in de verte opnieuw.

Hij is voor Compostella nog wel 2 maanden zoet. Ik zal hem dus niet meer terug zien.
Na drie weken ben ik nu dan in Chartres aangeland. Kathedraal is vooral bekend voor zijn beeldhouwwerk en glasramen. Indrukwekkend. De pelgrims zullen hier wel uit hun lood geslagen zijn geweest. Enorm groot rozet.
Als je alle beelden en ramen wil bekijken ben je goed bezig voor de rest van uw leven.

Dag 19: Dampierre-en-Yvelines - Épernon; minstens 31 km.

Vandaag zware dag. Zwaar van de warmte, zwaar van de weg met enkele flinke kuitenbijters en daarenboven nog zwaar gegeten deze middag.
Vanmorgen was de weg mooi door een bos met duizenden bloemen. Ik heb ze proberen te tellen maar ... 't zijn er miljoenen. Vandaar waarschijnlijk "vermiljoenblauw"!??

Vanmiddag weer door de akkers langs velden met miljoenen gele bloemen. Vandaar waarschijnlijk "vermiljoengeel"!??

Dag 18: Vauhallan - Dampierre-en-Yvelines; 20 km.

Vandaag een echte vakantiedag... alhoewel ik zat al om 7u15 in de kapel naar de gezangen van de nonnekens te luisteren. Ben slechts om 8u30 vertrokken.
Tot Chartres zit ik nog altijd op een Compostela weg. Daarna sla ik rechtsaf naar MSM = Mont St Michel.

Ik zit hier in een licht heuvelende streek. Veel bomen en bloemen staan in hun mooiste lentebloei. Ook een paar kastelen gezien.

Momenteel zit ik weer heel alleen in een gite d'etappe. Ik heb weer was in de zon te drogen gehangen. En er weer geen WiFi.

Dag 17: Paris - Vauhallan; zo'n 22km.

Na anderhalve dag op asfalt en trottoirs, nu weer op zandpaden. Eerst nog langs parkachtige boulevard (of boulevard-achtig park) naar het zuiden van Parijs. Nog een laatste blik op Eifeltoren geworpen (in het centrum heb ik hem niet gezien!)
Na de middag weer door een groot bos met vele bloemen.

Ik was al vroeg op mijn eindbestemming: de abdij van Limon. Er is hier plaats voor pelgrims in een achtergebouwtje.

Vandaag last gehad van de warmte. En de chauffage staat hier aan zodat ik mijn sokken weer heb kunnen wassen en drogen.

Dag 16: Sarcelles - Paris; 18 km.

Het was vandaag niet helemaal een triomftocht. Binnengekomen in Parijs langs een paar kanalen en daar onder en aan de bruggen ... om sprakeloos van te worden ... om stil te worden ...

En nu ga ik een laang ligbad neeemen.

Dag 15: Senlis- Sarcelles; vermoedelijk 30 km.

Mooie pelgrimdag met de nadruk op flora. Beestjes deden niet mee op een haas na die hetzelfde pad als ik koos maar veel sneller.

't Was fijn weer met veel wolken maar ook voldoende zon om mijn foto's wat kleur te geven.
Ik heb wel onder hoogspanning gestaan! Zoveel pilonen en kabels heb ik nog nooit bij elkaar gezien. De lichtstad heeft natuurlijk wel veel stroom nodig. Deze metropool ligt op een boogscheut en wordt morgen door deze pelgrim geattaqueerd.

Door al dat ijzer zou je het symbool van deze stad nog haast niet opmerken.

Dag 14: Compiègne - Senlis; zowat 37 km.

Vandaag zowat 9u30 gestapt. Veel flora en fauna gezien.
Het begon deze morgen al met een meikever die op het trottoir lag dood te wezen. Daarna in het lange bos van Compiègne (3u30) wat groot wild (herten?) gezien maar niet kunnen schieten.
Onderstaande kruiper (onderkruiper) was gemakkelijker te portretteren. Hij kwam van rechts en ik heb 3 kwartier moeten wachten tot hij veilig over was. Voor diegenen die weten dat ik wat problemen heb met rechts/links coördinatie, de foto is na de doortocht genomen. Tijdens mijn legerdienst is links-rechts-links-rechts er zo ingedrild zodat ik nu nog altijd weet met welke voet ik moet beginnen.

De dag viel een beetje uiteen in 3 stukken: eerst lang bos, daarna lang kaarsrechte wegen door akkers, en nadien nog een lang stuk op een kaarsrechte drukke weg. Ik zag de kathedraal van Senlis al van kms ver. Maar er was een Scherpenheuvel-effect: hoe nader je komt, hoe verder weg de kerk lijkt.

Op 't laatste kreeg ik nog een regenvlaag; dat was, als tussendoortje, weer genieten van miserie.
In een winkeltje deze middag had ik nog getwijfeld of ik geen eieren zou meenemen voor de Clarissen (waar ik nu in het retraitehuis zit), maar een omelet in mijn rugzak zou ook niet meevallen. Zie:
https://clarissesdesenlis.fr/beautemps

Dag 13: Pont l'Evèque - Compiègne; ongeveer 25 km.

De milde maandagmorgenmist mocht mij mogelijk merkelijk minder moe maken maar ... 't is zaterdag!
Alle stokheid op een gekje: het was een doordeweekse pelgrimzaterdag.
Het regende niet maar door het natte gras langs de jaagpaden werden mijn schoenen en voeten doornat. Na een paar uur heb ik andere en droge kousen aangetrokken.

Ik zit nu (voorlopig) helemaal alleen in de pelgrimsherberg van Compiègne in een afgedankt carmelklooster. Kook hier een soepje en bonen in tomatensaus (er is een microgolf). Morgen wat brood in mijn kas slagen en vroeg op weg.

Dag 12: Berlancourt - Pont l'Evèque: 18 km.

Door de regen van vannacht, vandaag veel door de modder moeten deggeren!

Weer veel akkers en soms was de stank van de sproeistoffen niet uit te houden. Ik wou mijn adem dan inhouden maar dat kun je ook maar voor 10 meter volhouden! En dat moet ik onthouden.

Ik heb met St Medard in de kathedraal van Noyon afgesproken dat hij zijn hemelsluizen alleen nog 's nachts mag opendraaien. Hij heeft beloofd het nog uit te houden tot zijn naamfeest. Dan zit ik al weer terug in België, hoop ik.

Dag 11: Saint-Quentin - Berlancourt; 30 km.

Dankzij de track in mijn smartphone zat ik vlug op de goede weg. De hele dag mistig weer geweest, goed om te stappen; als ik bijna binnen was heeft het een beetje geregend. Ik weet nu dat ik eerst de poncho moet aantrekken en daarna mijn rugzak aan mijn schouders moet hangen.
Deze camino kruist de Via Francigena (= de weg van Canterbury naar Rome). Men heeft hiervoor zelfs een gîte klaargemaakt.

Vandaag op heel kleine paadjes gezeten. Soms door de bramen, struiken en modder. Als ik mijn gps niet had, zou ik er nog niet durven lopen.

Nu zit ik in een gîte. Er is hier ook een Nederlandse verpleegster met de fiets op pelgrimstocht.
Vorig jaar passeerden er hier 53 pelgrims. Dit jaar ben ik de zesde.

Dag 10: Bohain - Saint-Quentin; ongeveer 25 km.

Veel over eenzame wegen gelopen door uitgestrekte akkers. Geen Compostela aanduidingen en ook de rood-witte strepen van de GR ontbraken soms. Paar keer verkeerd gelopen. Rond 14u30 stapte ik St-Quentin binnen.

Eerst bezoek aan basiliek waar er ook een bekend labyrint is.

Op de toeristische dienst heeft men dan een heel pak informatie uitgeprint. Ik heb alleen maar een gps-track van hier tot Parijs. 

Dag 9: Maroilles - Bohain-en-vermandois: ongeveer 33 km.

Vanmorgen regende het een beetje, juist genoeg voor een regenboog; die werd een beetje later door de zon in diggelen gestraald. Zonnig dus; in de late namiddag frisser en opnieuw een beetje regen, als ik al binnen was.

Wijds heuvelend landschap met veel akkers, soms ook dodenakkers van 100 jaar geleden.
Haspengouw in de overtreffende trap.

Ik heb niet altijd de camino gevolgd. Soms doorgestoken, soms verloren gelopen. Er zijn stickers van een Frans genootschap ... tot als je ze nodig hebt: dan hangen er geen.
Geen kaas van Maroilles gegeten. 't Schijnt dat die nogal stinkt.

Dag 8: Maubeuge - Maroilles: ongeveer 25 km.

Deze morgen vroeg ik me af hoe de meanderende Samber hier haar weg tussen de fabrieken heeft kunnen vinden.

De koekoek floot 5 voor 10.
Men voorspelde regen en ik heb een paar bochten van de Samber afgesneden. Een pelgrim moet niet altijd volgens het boekje lopen.

Een passant hielp me in mijn poncho maar na een uurtje was die binnen al even vochtig van de condens als buiten want echt regende het niet.
Ik ben al bijna in forme. Wellicht dankzij die zalf heb ik slechts 2 blaren gekregen. Ik heb ze al vanaf Grimbergen doorstoken en nu zijn ze bijna genezen en niet ontstoken.

Dag 7: Waudrez - Maubeuge; 23 km.

Vandaag schitterend weer, toch gedonder? Maar dat waren de tamboers van de karnavaloptochten die in deze streek, in de verschillende dorpen, duren tot in juni!
Nog een dag met alternatieve route via de ravel.

Ik hoorde de eerste koekoek! Hij sloeg negen voor twaalf! Moet wellicht nog aanpassen. Het was juist als ik Frankrijk binnenstapte.

Het was nog maar 16u toen ik al op mijn sobere kamer kwam in een klein hotelletje.

Dag 6: Nivelles - Waudrez; 32 km.

De vriendelijke gastheer gaf me een plannetje en info voor een alternatieve route. Veel korter zodat ik een dag win tegenover de camion. De man, ex-pelgrim, stapte nog een km mee.
Ik kwam langs het oude en het nieuwe kanaal Brussel - Charleroi.

Zaterdagnamiddag, 14 uur!

In Binche geen onderdak. De dames van de toeristische dienst hebben 45 min rondgetelefoneerd en nergens een oplossing. Tevergeefs belde ik nog aan bij de pastoor (was niet thuis). Dan kwam 1 dame terug aangelopen en bezorgde mij het adres van een vriendelijk koppel die mij wilden opvangen.
Zeer gastvrij Wallonië!